«تفکیک زباله از مبدا، مافیای پسماند را شکست می دهد و کودکان زباله گرد را رها می کند.» اگر بر فرض محال این جمله درست باشد، وظیفه فرهنگسازی در این زمینه برعهده چه
کودکان، قربانی مافیای میلیاردی پسماند
عبارات مهم : ایران
«تفکیک زباله از مبدا، مافیای پسماند را شکست می دهد و کودکان زباله گرد را رها می کند.» اگر بر فرض محال این جمله درست باشد، وظیفه فرهنگسازی در این زمینه برعهده چه سازمانی است؟! سال هاست مساله عدم تفکیک پسماند در پایتخت کشور عزیزمان ایران وجود دارد، ولی در این ارتباط چه اقداماتی انجام شده است است؟ آیا شاهد پخش گسترده کیسه های زباله مجزا جهت جداسازی پسماند خشک و تر بوده ایم؟ آیا سطل های پسماند مجزا را در خیابان ها قرار داده اند؟ آیا در سطحی گسترده و عمیق فرهنگ مدیریت پسماند را به کودکان و در مدارس آموزش داده ایم؟ برپایه چه نوع آموزشی این انتظار از شهروندان می رود که از فردا زباله های خشک و تر را جداسازی کنند و به قول مسئولان مافیای میلیاردی پسماند را شکست دهند؟! آیا اصولا سخن راندن از وجود مافیای پسماند به علت نبود فرهنگ تفکیک زباله نوعی فرافکنی نیست؟
کودکان، قربانی مافیای میلیاردی پسماند
اگر از امروز فرهنگ مدیریت پسماند را در میان شهروندان تهرانی رواج دهیم، میلیون ها فیلم و برنامه آموزشی جهت آنها تولید و پخش کنیم، چندین هزار عدد کیسه زباله مجزا جهت آنها قرار دهیم، آیا می توان انتظار داشت مردم از فردا زباله های خود را به صورت تفکیک شده است در اختیار نیروهای جمع آوری و بازیافت زباله قرار دهند؟ خیر، لیکن آموزش مقوله ای زمانبراست و حداقل سال ها کارها فرهنگی مداوم در این زمینه نیاز هست. بنابراین اولویت به طورقطع برخورد قاطع با مقوله مافیای میلیاردی پسماند و حل مساله تفکیک زباله اصولی در پایتخت کشور عزیزمان ایران هست. مسئولان بهتر است یک بار جهت هر لحظه فرافکنی در ارتباط با مدیریت پسماند در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران را آخر دهند و کم کاری خود را در این زمینه بپذیرند و پرسشها را به گردن کودکان زباله گرد یا شهروندان بی توجه به بحث مدیریت پسماند نیندازند.
شرایط غیرانسانی کودکان زباله گرد
براساس تحقیقات جمعیت امام علی (ع)، کودکان زباله گرد روزانه و به طور میانگین ۶۰ کیلوگرم زباله جمع آوری کرده و اغلب در کارگاه های تفکیک زندگی می کنند. اطلاعات دقیقی از مناسبات مالی میان کودکان زباله گرد، پیمانکار و واسطه ها وجود ندارد. به گفته الهام فخاری، عضو شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران بعضی از کارگاه های تفکیک زباله به کودکان خوابگاه داد ه اند و مشخص است این خوابگاه ها به وسیله پیمانکاران در اختیار این کودکان قرار گرفته یا خیر. این خوابگاه ها فاقد هرگونه امکانات بهداشتی بوده و کودکان را در معرض انواع و اقسام بیماری های عفونی از جمله هپاتیت، ایدز و… قرار می دهد.
«تفکیک زباله از مبدا، مافیای پسماند را شکست می دهد و کودکان زباله گرد را رها می کند.» اگر بر فرض محال این جمله درست باشد، وظیفه فرهنگسازی در این زمینه برعهده چه
به گفته او اغلب این کودکان در معرض سوءاستفاده جنسی نیز قرار می گیرند. این گاراژ ها مشمول بر آلونک های بدون سرویس بهداشتی هستند و کودکان زباله گرد در کنار مردان بزرگسال در فضایی مملو از جانوران موزی از جمله موش و مارمولک شب را روز می کنند.
مافیای زباله و سودهای میلیاردی
اقتصاد پسماند، اقتصادی چندین هزار میلیارد تومانی است و به گفته هاشمی رفسنجانی، مدیر شورای شهر، شهرداری هر سال ۴۰۰ هزار میلیارد تومان از این زباله ها درآمد کسب می کند. در مافیای زباله درآمدهای میلیاردی جابه جا می شود و آنها در سکوت خبری به درآمدزایی میلیاردی خود ادامه می دهند. به گفته عبدلی، مدیرعامل شرکت پسماند شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به کارگیری این کودکان با شهرداری نیست و بخش شخصی در حال تخلف است.
کودکان، قربانی مافیای میلیاردی پسماند
او منکر کار کردن این کودکان با پیمانکاران شهرداری نشده و ادامه می دهد: «البته خیلی از این کودکان با پیمانکاران شهرداری کار نمی کنند. ما مسئولیت اجرایی نداریم، مسئولیت هر منطقه با خودش هست. شهرداران منطقه مستقیما با پیمانکاران جمع آوری زباله قرارداد می بندند. ناظر، شهردار ناحیه است و صورت اوضاع را خودشان تهیه می کنند، ما فقط ناظر عالی هستیم. کارفرما خود منطقه است و اگر کنترل نمی کنند، باید از خودشان بپرسید.» این بیانات عبدلی در حالی است که در سایت شرکت مدیریت پسماند اسامی پیمانکاران و نحوه انعقاد قرارداد انتشار یافته است.
مدیر روابط عمومی این شرکت نیز نسبت به این عنوان تصویر العمل نشان داده و استفاده از کودکان براساس قراردادهای شهرداری با پیمانکاران را کاملا غیرقانونی می خواند، ولی منکر این رخداد نمی شود. به گفته او شرکت مدیریت پسماند در صورت مشاهده جریمه سنگینی جهت آنها تعیین می کند و اگر شهروندان زباله را در منزل تفکیک کنند، این مافیا به وجود نمی آید. هیچ آمار رسمی از تعداد کودکانی زباله گرد در محدوده استان پایتخت کشور عزیزمان ایران وجود ندارد و کسی نمی داند چه تعداد کودک در حال بیگاری در کارگاه های تفکیک زباله هستند. آنها امروز همه جای این شهر حضور دارند و گویی شهروندان به مشاهده کودکی در حال گشت زنی در سطل های زباله عادت کردند. کودکانی که تنها در هنگام شروع طرح جمع آوری کودکان کار جهت مسئولان شهری قابل رویت هستند و بس!
«تفکیک زباله از مبدا، مافیای پسماند را شکست می دهد و کودکان زباله گرد را رها می کند.» اگر بر فرض محال این جمله درست باشد، وظیفه فرهنگسازی در این زمینه برعهده چه
سوختن کودکان
«تفکیک پسماند جزو زیان بارترین مشاغلی است که می توان حضور کودکان و نوجوان را در آنها متصور شد.» این را یک فعال حقوق کودک به «آرمان» می گوید. ثریا عزیزپناه می افزاید: بدون شک شهرداری از بار مسئولیت خود در این زمینه شانه خالی می کند، این ارگان باید شهرداری باید نظارت دقیق خود را در این زمینه اعمال کند.
در حال حاضر آیا شهرداری از حداقل اختیارات خود مبنی بر عدم بستن قرارداد با کارفرمایان و پیمانکارانی که از نیروی کار کودک و نوجوان جهت سخت ترین مشاغل استفاده می کنند، بهره می گیرد و با آنها قرارداد نمی بندد؟ او خاطرنشان می کند: اینکه شهرداری خود را از این معضل مبرا می سازد تنها ناشی از بی توجهی این شرکت به این عنوان است و بس. عزیزپناه می افزاید: شهرداری به عنوان یک ارگان و کارفرما این اختیار دارد که با این پیمانکاران قرارداد نبندد یا نظارت جدی بر امور این شرکت ها داشته باشد. آیا شهرداری نمی تواند بندی تحت عنوان «عدم استفاده از نیروی کار کودک» را به قراردادهای خود با این کارفرمایان بیفزاید. در این صورت جامعه و فعالان حقوق کودک دلخوشی حداقلی خواهند داشت که شهرداری قرارداد خود را با پیمانکارانی که از نیروی کار کودک و نوجوان استفاده می کنند، لغو خواهد کرد.
کودکان، قربانی مافیای میلیاردی پسماند
او تاکید می کند: اگر مافیای پسماند وجود دارد بی توجهی شهرداری ها نیز می تواند راه آن را هموارتر از قبل کند. عزیزپناه می گوید: اغلب این کودکان به صورت قاچاق انسان وارد کشور عزیزمان ایران می شوند و هیچ امکانات و حفاظت قانونی ندارند و برده وار زندگی می کنند. در بازدیدهای فعالان حقوق کودک در سالیان گذشته محل کار و زندگی این کودکان رویت شده است هست، امکانی که اکنون وجود ندارد و براساس مشاهدات آنها محل زندگی این کودکان نزدیک دپوی زباله ها و در فضایی بسیار غیربهداشتی و حتی غیرانسانی هست، این کودکان به معنای واقعی از محرومیت و انواع و اقسام امراض زحمت می برند.
او تاکید می کند: آنها از حداقل وسایل بهداشتی مانند دستکش و ماسک بی بهره اند. این کودکان نادیدنی نیستند و تعداد زیادی از آنها در معابر عمومی و در معرض دید شهروندان هستند و آنها هر روز یک تخلف آشکار انسانی را مشاهده می کنند. عزیزپناه از عدم پیگیری قضائی سرشاخه های مافیای پسماند ابراز تاسف کرده و می گوید: در طی 21 سال فعالیت حرفه ای هیچ گاه یکی از افراد عضو مافیای جمع آوری زباله و پسماند را در محاکم قضائی و پاسخگوی قانون ندیده ام و هنگام مقابله با با این پدیده هر لحظه ضعیف ترین حلقه یعنی کودکان زباله گرد پاسخگوی بی قانونی سرشاخه های این مافیا بوده اند. شهرداری در قبال تک تک این کودکان مسئول است و کار این کودکان مخالف تمام کنوانسیون های حقوق کودک امضا شده است به وسیله کشور عزیزمان ایران است.
او خاطرنشان می کند: تفکیک زباله در مبدا نیاز به آموزش و سازوکار مشخص دارد و بهای آن را نباید کودکان کار و زباله گرد پرداخت کنند. در حال حاضر کدام بخش از نظام آموزش رسمی کشور به نسل کنونی آموزش «مدیریت پسماند» می دهد و کدام سرفصل کتب درسی به کودکان آموزش نحوه برخورد با مساله مدیریت پسماند داده است؟ بنابراین شهروندان زباله خشک و تر را جدا نمی کنند و کودکان در آتش این زباله ها می سوزند.
آرمان
واژه های کلیدی: ایران | زباله | مدیریت | مدیریت | کودکان | شهرداری | کیسه زباله | اخبار اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
